Είναι πολύ ευχάριστη συγκυρία το πρώτο live review που φιλοξενούμε στο Local Fuzz να αφορά ένα σχήμα πολύ αγαπημένο, το οποίο μάλιστα υπήρξε πηγή έμπνευσης για το όνομα του site.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
Τέσσερα χρόνια μετά την παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας οι Atomic Bitchwax επέστρεψαν στον ίδιο χώρο (An Club) για να μας παρουσιάσουν την καινούρια τους δουλειά Gravitron, η οποία μόλις κυκλοφόρησε και σηματοδοτεί την επιστροφή στη φόρμα για το αμερικάνικο συγκρότημα.
Οι 45 Rats, οι οποίοι άνοιξαν τη βραδιά, έχουν αποδειχτεί πολλάκις εγγυημένη λύση για opening act σε τέτοιου είδους συναυλίες. Το trio με το instrumental heavy rock του καταφέρνει κάθε φορά να προθερμαίνει τους παρευρισκόμενους χωρίς να κουράζει και να πλατειάζει αδικαιολογήτως (σφάλμα στο οποίο υποπίπτουν πολύ συχνά τα support σχήματα τελευταίως). Έχοντας στο ενεργητικό τους ένα EP (First Gear, 2010) και ένα LP (Electric, 2013) συν κάποιες νέες συνθέσεις που μας παρουσίασαν ζωντανά, κάλυψαν τα 40 λεπτά που είχαν στη διάθεση τους με ρυθμικό και παθιασμένο heavy rock με αρκετές νέες ιδέες (έξυπνη η χρήση της φυσαρμόνικας) και προετοίμασαν άψογα το έδαφος για τους headliners. Κάποια στιγμή θα θέλαμε να δοκιμάσουν ζωντανά και φωνητικά αλλά όπως και να έχει και με την υπάρχουσα ορχηστρική λογική τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Οι Atomic Bitchwax, από τα σημαντικότερα ονόματα του Αμερικάνικου heavy rock, θεωρούνταν αρχικά ως ένα side project των Monster Magnet, στην ουσία όμως είναι πολλά περισσότερα. Πρακτικά είναι ένα supergroup για το χώρο του stoner με μέλη, εκτός από Monster Magnet, των Godspeed και Core, σχήματα σημαντικά για το heavy rock των 90s. Τα δύο τρίτα της μπάντας, ο μπασίστας Chris Kosnik και ο drummer Bob Pantella, μοιράζουν τον χρόνο τους πλέον μεταξύ Monster Magnet και Atomic Bitchwax και η συγκυρία τα έφερε έτσι ώστε μέσα σε λίγους μήνες να επισκεφτούν ξανά τη χώρα μας.
Το 2011, χρονιά κατά την οποία βρέθηκαν για πρώτη φορά την Ελλάδα, οι Atomic Bitchwax είχαν κυκλοφορήσει το Local Fuzz ένα άλμπουμ που αποτελείτο από ένα και μοναδικό κομμάτι διάρκειας 42 λεπτών στο οποίο το ένα riff διαδεχόταν non stop το επόμενο. Αυτή τη φορά το συγκρότημα είχε στις αποσκευές του το Gravitron, ένα «κανονικό» άλμπουμ με 10 νέες συνθέσεις, στο γνωστό ύφος τους. 20 χρόνια πορείας και 6 άλμπουμ μετά, το γκρουπ εξακολουθεί να είναι από τα καλύτερα του χώρου, κάτι που αποδεικνύει εμφατικά και το Gravitron.
Νέο και παλιό υλικό περιελάμβανε η εμφάνιση τους, αρχής γενομένης με το Hope You Die από το ντεμπούτο τους του 1999. Αν και κάποιος θα ανέμενε το set τους να βασιστεί κυρίως στο πρόσφατο άλμπουμ, οι Atomic Bitchwax επέλεξαν, σωστά κατά την άποψη μας, να εντάξουν σε αυτό αρκετά κομμάτια (όπως τα Fourty Five, Giant, Gettin’ Old, Destroyer) από τις προηγούμενες δουλειές τους. Χώρεσαν επίσης μια διασκευή στο κομμάτι Kiss The Sun από το ντεμπούτο των Core, συγκρότημα του τραγουδιστή και κιθαρίστα τους Finn Ryan (ο οποίος κουβαλάει βαρύ φορτίο της αναπλήρωσης του Ed Mundell, ο οποίος έχει αποχωρήσει εδώ και χρόνια) καθώς και στο ανεπανάληπτο One Of These Days των Floyd από το κλασικό Meddle του ’71, στο οποίο ο Chris Kosnik (τεράστιο respect για το μπλουζάκι KISS που φορούσε) ανέλαβε τον ρόλο του πρωταγωνιστή καθώς κλήθηκε με το μπάσο του να δημιουργήσει τους μαγικούς ήχους του Waters. Άξιος συμπαραστάτης των Ryan και Kosnik ο Bob Pantella ο οποίος με το παθιασμένο και καταιγιστικό παίξιμο του απέδειξε ότι δικαίως κατέχει τη θέση του drummer και στους Monster Magnet.
Μια ώρα ακριβώς διήρκεσε η συναυλία των Atomic Bitchwax, πριν μας αποχαιρετήσουν χωρίς κάποιο τυπικό encore. Εδώ θα γκρινιάξουμε λίγο καθώς μια ώρα είναι μικρή διάρκεια για ένα σχήμα με πορεία δυο δεκαετιών και 6 full length άλμπουμ, το οποίο διαθέτει μάλιστα τόσο έμπειρους, σε ζωντανές εμφανίσεις, μουσικούς. Πέραν αυτού βεβαίως δεν υπήρξε άλλο μελανό σημείο να σημειώσουμε καθώς οι Atomic Bitchwax δεν απογοητεύτηκαν όσους κατέβηκαν τα σκαλιά του An. Ας ελπίσουμε ότι θα επιστρέψουν σύντομα με νέο υλικό (και μεγαλύτερης διάρκειας live). Πολλοί θα ήθελαν να τους δουν σε ένα double bill με τους Monster Magnet, μακάρι να γίνει κάποτε πραγματικότητα!
