Ήμασταν κάποτε στρατιώτες… που δίναμε μάχες στα χαρακώματα των φόρουμ για να υπερασπιστούμε τους δίσκους των αγαπημένων μας συγκροτημάτων. Τι κι αν ήταν αρπαχτές, τι κι αν ήταν διαμάντια, πάντα υπήρχε κάποιο επιχείρημα για τους μεν ή τους δε. Μας έλειψε που λέτε να βγάζουμε τα μάτια μας πίσω από ψευδώνυμα και είπαμε να αναβιώσουμε το παλιό μας βίτσιο. Στόχος της στήλης “Music Threesome” είναι η παρουσίαση ενός δίσκου μέσα από τα μάτια (ή μάλλον τ’ αυτιά) και των τριών μας, σε έναν ζωντανό διάλογο που θα λαμβάνει χώρα σε μυστικές διαδικτυακές διευθύνσεις του darkweb. Αυτή την φορά πιάσαμε στο στόμα μας το “Occult Architecture Vol. 1” των Moon Duo.
Νίκος: Το έκανε πάλι το θαύμα του ο κύριος Ripley Johnson. Πέμπτος δίσκος, με τη μπάντα που ξεκίνησε κάτι σαν project και πλέον φαντάζει σαν τη μόνη φυσική συνέχεια των Wooden Shjips. Πως σας φάνηκε το “Occult…”;
Κωνσταντίνος: Προσωπικά το βρήκα μέτριο.
Νίκος: Σε ανακαλώ στην τάξη αγαπητέ συνοδοιπόρε.
Πάνος: Εγώ θα πω κατώτερος των περιστάσεων και των προηγούμενων.
Κωνσταντίνος: Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα.
Πάνος: Έχουν εντάξει μερικά pop-beat στοιχεία, τα οποία προσωπικά δεν μου άρεσαν… παρόλα αυτά είναι προς τιμήν τους που δεν μένουν στάσιμοι.
Νίκος: Σαν παιδί που ενίοτε ακολουθώ την μόδα θα έλεγα ότι όχι απλά εισάγουν αυτά τα στοιχεία, το κάνουν και καλά. Βέβαια, και οι προηγούμενοι δίσκοι είχαν synthwave στοιχεία, έτσι;
Πάνος: Σαφώς… είχαν όμως και καλύτερες συνθέσεις. Αυτή είναι η διαφορά νομίζω.
Νίκος: Εννοείς ότι οι συνθέσεις ήταν πιο κοντά στο rock; Γι’ αυτό;
Πάνος: Ακριβώς
Κωνσταντίνος: Εγώ διέκρινα αναμασήματα για άλλη μια φορά.
Νίκος: Υπέκυψε άραγε ο Johnson στην γοητεία της Yamada?
Πάνος: Αυτό μόνο επί σκηνής θα φανεί καλύτερα.
Κωνσταντίνος: Ο Ripley ήρθε η ώρα να βγάλει κανένα δίσκο με Wooden Shjips!
Πάνος: Ο ταλαντούχος κύριος Ripley.
Νίκος: Να βγάλει σαν τον τελευταίο τους;
(έπεσε στο κενό)
Νίκος: Ωραία αφού βγάλατε τόσο αδύναμο το νέο δίσκο τους, πείτε μου τουλάχιστον ποιος είναι ο αγαπημένος σας να καταλάβω τα χούγια σας.
Κωνσταντίνος: Mazes;
Νίκος: Να τα μας. Ο κορυφαίος τους, κατ’ εμέ.
Πάνος: Εγώ ως πρωτοδισκάκιας θα πω το “Escape”.
Κωνσταντίνος: Εμένα μου έχει λείψει το κιθαριστικό χάος των Wooden Shjips.
Νίκος: Έχεις δίκιο. Ωστόσο κι εδώ δεν επικρατεί η απόλυτη τάξη
Κωνσταντίνος: Επίσης στο μυαλό μου οι Moon Duo παραμένουν side project. Επιπλέον, έχει περιοριστεί και η kraut-ιλα στις συνθέσεις τους.
Πάνος: Από τα λίγα side projects με αξιοπρεπή πορεία προσθέτω.
Κωνσταντίνος: Καλές προθέσεις, αλλά νομίζω ότι έχει βαλτώσει πλέον.
Νίκος: Διαφωνώ ότι βάλτωσαν. Απλά το πήγαν αλλού.
Κωνσταντίνος: Ρε αριστούργημα πας να βγάλεις έναν μέτριο δίσκο;
Νίκος: Κοίτα στο Rock Hard όπου έγραψα δύο λόγια του έβαλα 7.5. Βέβαια ήμουν λίγο ενθουσιασμένος παραπάνω.
Κωνσταντίνος: Ω!
Πάνος: Νεανικός ενθουσιασμός γαρ.
Η πρώτη απόπειρα του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος έλαβε τέλος. Αναμείνατε για την συνέχεια! Φυσικά είναι καλοδεχούμενες οι προτάσεις σας για δίσκους που θεωρείται ότι αξίζουν την προσοχή μας.
Συμμετείχαν στη συζήτηση: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος, Πάνος Δρόλιας και Νίκος Ζέρης
