Slayer – Repentless (Nuclear Blast, 2015)
Κάθε φορά που οι Slayer αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν κάτι καινούριο, είναι όντως γεγονός. Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που ξέρω, που έχουν στο μυαλό τους, τους Slayer σε Προ και Μετά Diabolus in Musica εποχή. Ακόμα κι αυτοί θα ακούσουν την νέα κυκλοφορία τους.
Εκείνη την μαύρη μέρα που κυκλοφόρησε το Diabolus in Musica νιώσαμε όλοι να πέφτει μια ταφόπλακα στο όνομα Slayer και στο Thrash ή απλά να χάνεται η αίγλη των Thrash Gods.
Ακλούθησε μια σειρά από 3 κυκλοφορίες μετά από αυτό το φιάσκο, αλλά ποτέ δεν επανήλθε το όνομα των Slayer εκεί που έπρεπε. Μια αυτό το ατυχές γεγονός, μια οι μέτριες έως απαράδεκτες live εμφανίσεις των Slayer τα τελευταία χρόνια, συν το θάνατο του Jeff Hanneman, χαμήλωναν διαρκώς οι προσδοκίες.
Καινούριο Slayer ονόματι Repentless λοιπόν ανακοινώνεται 6 περίπου χρόνια από την τελευταία φορά που μπήκαν στο στούντιο και ξαφνικά όλοι χαίρονται. Ομολογώ ότι το promotion για το συγκεκριμένο album ήταν εξαιρετικό, καθώς ακολούθησαν την αλάνθαστη συνταγή των Metallica, να βγάζουν βίντεο μετά από το στούντιο, να δίνουν διαρκώς σχετικές συνεντεύξεις και να κάνουν μια προσπάθεια να το μυθοποιήσουν.
Ο συνδυασμός με το ερώτημα “πως θα ακούγεται η μπάντα χωρίς τον Hanneman;”, σου ανέβαζε περισσότερο την περιέργεια. Ήταν μια ξεκάθαρα έξυπνη κίνηση που τόνωσε έντονα το ενδιαφέρον του κόσμου.
Το πρώτο single “Repentless” φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, ωμό thrash , ωραία φωνητικά από τον Araya και πολύ καλή παραγωγή. Το βίντεο για το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν εξίσου συναρπαστικό και ιδανικό για κάποιον που αγαπήσει τα gory films, τους Slayer και τον Danny Trejo. Δηλαδή εμένα… Καιρό είχα να δω κάτι τόσο βίαιο σε μουσικό βίντεο και μ’ άρεσε!
…και έφτασε η ώρα για το κυρίως πιάτο. Δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενα. Είχαν καταφέρει να μου ανεβάσουν τόσο τις προσδοκίες και παραλίγο να παρασυρθώ και να πιστέψω ότι οι Slayer θα έκαναν τη διαφορά στα 50 τους. Η προσπάθεια να παίξουν thrash χωρίς κοφτερά riffs και χωρίς σόλο (εμπνευσμένα έστω), ομολογώ ότι δεν ήταν επιτυχημένη. Δεν κατάφεραν να προσφέρουν κάτι καινούριο, ούτε καν να εξηγήσουν γιατί ηχογράφησαν δίσκο χωρίς τον Hanneman. Ο αντικαταστατής του, Garry Holt, δυστυχώς δεν κατάφερε ούτε αυτός να κάνει την διαφορά.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα flat album, με ίσως καλύτερη στιγμή το ομώνυμο single. Κοινώς, θα μπορούσαν κάλλιστα να κυκλοφορήσουν απλά ένα single. Η εμπορική επιτυχία που είχε το Repentless (μέσα στη δεκάδα σε πολλές χώρες, και # 4 στο Billboard), είναι κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο αλλά συνέβη.
Εύχομαι οι Slayer να συνεχίζουν να υπάρχουν, αρκεί να σέβονται τους εαυτούς τους και την ιστορία τους και να συνεχίσουν να βγάζουν καινούριο υλικό μόνο όταν έχουν κάτι στο μυαλό τους.
Θοδωρής Σ.
