Οι Τεξανοί Black Angels επέστρεψαν φέτος στη δισκογραφία με το πέμπτο τους άλμπουμ Death Song, ένα ψυχεδελικό έπος που έκανε πολλούς να παραμιλούν. Η συντακτική ομάδα του Local Fuzz συζήτησε για το νέο πόνημα των Αμερικανών και ήταν μια από τις λίγες φορές που οδηγήθηκε σε ομοφωνία!
Νίκος: Το σύγχρονο ψυχεδελικό ροκ, είναι αυτό που όλοι παίζουν πέντε νότες και στο τέλος έρχονται οι Black Angels για να βγάλουν τον δίσκο της χρονιάς.
Πάνος: Και να δείξουν (ξανά) τον δρόμο, προσθέτω εγώ…
Κωνσταντίνος: Η αλήθεια να λέγεται, οι Black Angels είναι μακράν το καλύτερο σχήμα της νέο-ψυχεδελικής σκηνής, που την τελευταία δεκαετία κυριαρχεί στον εναλλακτικό ήχο, έστω και ως revival.
Νίκος: “Death Song” ο δίσκος, και μόνο “νεκρά” δεν είναι τα πράγματα για την μπάντα.
Κωνσταντίνος: Ας είμαστε ειλικρινείς, οι τεξανοί μόλις κυκλοφόρησαν ένα αριστούργημα.
Νίκος: Σε αυτό συμφωνούν και άτομα που δεν έχουν καν σχέση με το είδος.
Κωνσταντίνος: Τα καλά νέα ξεκίνησαν από τον τίτλο (ποσό πιο ξεκάθαρη αναφορά στο Black Angel’s Death Song των Velvets από οπού πήραν και το όνομα τους) και συνεχίστηκαν με το πρώτο single “Currency”.
Νίκος: Το “Currency” έθεσε πραγματικά ψηλά τον πήχη. Τόσο που ίσως απογοητεύεσαι ακούγοντας για πρώτη φορά το υπόλοιπο άλμπουμ. Μέχρι βέβαια να καταλάβεις τι παίζει πραγματικά στον υπόλοιπο δίσκο.
Πάνος: Είναι κομμάτι που δεν ξεκολλάει με τίποτα από το μυαλό.
Νίκος: Πως να ξεκολλήσει; Είναι όμως και το πιο up tempo… κι έτσι περίμενα να πάει όλος ο δίσκος.
Κωνσταντίνος: Για να επιστρέψω σε αυτό που ανέφερε ο Νίκος παραπάνω, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν υπήρξα ποτέ φαν του συγκεκριμένου ήχου, ωστόσο με τους Black Angels από τότε που τους πρωτάκουσα, έγινε το κλικ.
Νίκος: Πότε έγινε η πρώτη επαφή τέκνον μου;
Κωνσταντίνος: Σχετικά αργά.
Νίκος: Θυμάμαι τον εαυτό μου το 2007 να τους ακούω για πρώτη φορά… μπουμ. Το “Passover” ήταν ό,τι πιο δυνατό έχει βγάλει ψυχεδελική μπάντα στα 00s. Είχε τον χαρακτήρα, τον ήχο, τις συνθέσεις.
Πάνος: Θα συμφωνήσω απόλυτα με το τελευταίο σχόλιο
Κωνσταντίνος: Άκουσα το αξεπέραστο “You On The Run” στο μυθικό soundtrack του “Limits of Control” του μέγα Jim Jarmusch to 2009. Αρκούσε. Έπαθα την πλακά μου και εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου κομμάτι.
Νίκος: Πάνο άξιζε η αναμονή;
Πάνος: Κοίτα… προσωπικά δεν συμφωνώ απόλυτα με τον όρο αριστούργημα. Παρόλα αυτά πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που αποτυπώνει και τις ικανότητες των Black Angels επί σκηνής.
Κωνσταντίνος: Μιας και αναφέρθηκες στα επί σκηνής, έχω παρακολουθήσει και τα τρία live τους στην Ελλάδα, όλα υψηλού επίπεδου, με σαφώς καλύτερο το πρώτο στο Fuzz. Πλέον αναμένουμε το επόμενο τον Σεπτέμβριο στο Academy. Νομίζω ότι ο κλειστός χώρος τους ταιριάζει καλυτέρα.
Νίκος: Για αριστούργημα μίλησε ο Κωνσταντίνος αν θυμάμαι καλά. Ναι δεν αγγίζει το παρελθόν τους, αλλά όπως αναφέρετε κι οι δυο σας, οι live εμφανίσεις όντως είναι το δυνατό τους στοιχείο, και ναι, ο δίσκος αποτυπώνει αυτή την live διάθεση κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τον πειραματισμό του ήχου.
Πάνος: Ποια κομμάτια από το “Death Song” νομίζετε ότι θα κάνουν πάταγο επί σκηνής;
Νίκος: Το “Currency” πιστεύω θα παιχτεί ατόφιο. Όλα τα άλλα δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτά που ακούμε. Έτσι έγινε και στο πρώτο live στο Fuzz υπήρχαν τύποι που άνοιγαν Shazam για να τα αναγνωρίσουν.
Κωνσταντίνος: Από κομμάτια τι να πεις. Πέραν αυτού, το “I‘d Kill For Her”, “Half Believing”, “Grab As Much (As You Can)”. Αρρώστια και το “I Dreamt”.
Πάνος: Βέβαια και απ’ ό,τι πρόλαβα να δω από κάποια live βιντεάκια που έχουν κυκλοφορήσει προσφάτως και το “Currency” ψιλοπετσοκόβεται στις συναυλίες.
Νίκος: Ναι; δεν είχα προσέξει. Εντάξει, έχω εμπιστοσύνη. Και το “Comanche Moon” είναι εξαιρετικό.
Πάνος: Εγώ ψηφίζω δαγκωτό “Comanche Moon” συν “I’d Kill For Her”.
Κωνσταντίνος: Πάντως για να επανέλθω σε αυτό που λέγαμε παραπάνω, δεν νομίζω καθόλου ότι είναι σε κάμψη ως μπάντα.
Πάνος: Από που υπονοήθηκε αυτό;
Νίκος: Όντως… ποιος το ανέφερε; Εγώ απλά είπα ότι περίμενα τον δίσκο πιο up tempo. Όπως ήταν ο προηγούμενος.
Κωνσταντίνος: Το “Death Song” και το προηγούμενο, το καταπληκτικό “Indigo Meadow” είναι μια σκάλα πάνω από το “Phosphene Dream” και το “Directions to see a Ghost”. Τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα.
Πάνος: Ακόμα κι έτσι όμως είναι πάνω από τον μέσο όρο των “καλών” ψυχεδελικών δίσκων της τελευταίας δεκαετίας.
Κωνσταντίνος: Καλά εγώ δεν είμαι φαν του ήχου οπότε δεν θα πω κάτι \ σχετικά με αυτό… Καλά θα πω. Νομίζω ότι πολλά από τα γκρουπ της σκηνής είναι υπερεκτιμημένα για ακατανόητους λογούς.
Πάνος: Ίσως ένας από τους λόγους να είναι η συχνή κυκλοφορία δίσκων και η έλευση τους για συναυλία στη χώρα μας… λίπασμα σε ευήκοα ώτα. Κάπως έτσι μερικοί έφτασαν μέχρι το 2015 και το 2016 για να μάθουν τους Black Angels.
Κωνσταντίνος: Νεοψυχεδέλια και stoner, σύγχρονες μάστιγες…
Πάνος: Ενώ πριν άκουγαν φανατικά ό,τι “σαβούρα” υπήρχε στον ορίζοντα. Θέλω να πιστεύω ωστόσο ότι το ξεκαθάρισμα έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται πλέον σε μεγάλο βαθμό.
Κωνσταντίνος: Που καταλήγουμε λοιπόν σύντροφοι; Εγώ θα πω απλώς ότι έχουμε ήδη στα χέρια (και στα αυτιά) μας, χωρίς αμφιβολία, έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
Νίκος: Αυτός άλλωστε δεν είναι κ ο τρόπος που ξεχωρίζει η σωστή ποιοτική μπάντα; Ο χρόνος. Και οι The Black Angels το έχουν πια αποδείξει. Καταλήγουμε στο αυτονόητο. Κάθε νέος δίσκος των Angels θα αποτελεί αναμφίβολα θέμα συζήτησης από δω και πέρα.
Πάνος: Και δικαίως…
Προσοχή. Η υπερβολική έκθεση στη μουσική των Black Angels κάνει κακό. Πάρτε παράδειγμα από μας, που παραμιλάμε και δεν ξέρουμε πότε να σταματήσουμε μια συζήτηση. Μέχρι το επόμενο Music Threesome να είστε όλοι καλά και με καλές μουσικές στα ηχεία σας!
Συμμετείχαν στη συζήτηση: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος, Πάνος Δρόλιας και Νίκος Ζέρης.
