Το ειδικό βάρος που έχουν αποκτήσει οι Naxatras την τελευταία δεκαετία είναι δεδομένο. Τέσσερις εξαιρετικοί δίσκοι, περιοδείες και συμμετοχές σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού και κυρίως η προσήλωση στην ποιότητα σε οτιδήποτε κάνουν, αποτελούν τα βασικά στοιχεία που τους ανέδειξαν σε ένα από τα καλύτερα σχήματα της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής. Με αφορμή τις επερχόμενες εμφανίσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (19 & 20 Απριλίου 2024) στο πλάι των ψυχεδελο-πατέρων Ozric Tentacles, αδράξαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα μαζί τους. Η συζήτηση με τον Γιάννη Βαγένα (μπάσο/ φωνή) κινήθηκε από την μουσική τους και την εξέλιξη της μέχρι την αγάπη για τη sci fi λογοτεχνία!
Από δίσκο σε δίσκο ο ήχος σας εξελίσσεται, έχετε διαμορφώσει εικόνα για το πώς θα ακούγεται η επόμενη δουλειά σας;
Αυτή την περίοδο είμαστε στη διαδικασία της σύνθεσης του επόμενου άλμπουμ μας. Τα περισσότερα κομμάτια έχουν ολοκληρωθεί και μπορούμε να πούμε πως είναι μια εξέλιξη του ύφους του “IV”, μιας και θα υπάρχουν πλήκτρα και synthesizers, κρουστά και περισσότερα φωνητικά. Ταυτόχρονα όμως θα είναι κάτι διαφορετικό, με πιο έντονες τις επιρροές από την ανατολική αλλά και την ηλεκτρονική μουσική.
Η προσθήκη πλήκτρων/ ηλεκτρονικών έμοιαζε απόλυτα ταιριαστή κίνηση. Στην πράξη πως έχει λειτουργήσει μέχρι στιγμής η συγκεκριμένη αλλαγή, τόσο στο στούντιο όσο και στις συναυλίες. Ποιες ανακατατάξεις έφερε εντός της μπάντας αυτή η επιλογή;
Σίγουρα αυτή η αλλαγή άνοιξε το δρόμο για νέες δυνατότητες συνθετικά και ενορχηστρωτικά. Όχι μόνο για τα κομμάτια που γράφτηκαν έτσι εξ αρχής. Όλα τα παλιότερα κομμάτια που παίζουμε έχουν δουλευτεί ξανά μέσα από αυτό το πρίσμα και ακούγονται πιο πολυεπίπεδα.
Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε το clip του “Omega Madness” ήθελα να σας ρωτήσω για αυτό ψυχεδελικό όνειρο. Πείτε μας λίγο για την ιδέα πίσω από βίντεο, τη σκηνοθεσία και αυτά τα τρομερά πλάνα.
Το βίντεο είναι μια δουλειά του Νεοζηλανδού σκηνοθέτη Kristofski. Είχαμε δει τη δουλειά του με τους King Gizzard, The Babe Rainbow και Broods μεταξύ άλλων και μας άρεσε πολύ. Το clip είναι γυρισμένο με φιλμ και κινείται θεματικά με ελεύθερο τρόπο στο fantasy concept του άλμπουμ μας. Μία βασική μας αισθητική επιρροή ήταν το Excalibur του John Boorman. Υπάρχει κόσμος που νομίζει πως πρόκειται για πλάνα από κάποια υπάρχουσα ταινία. Είναι original υλικό, αν και πολύ θα θέλαμε να υπάρχει μια μεγάλου μήκους ταινία πάνω σε αυτή την ιστορία!
Η χρονιά ξεκίνησε με δύο πολύ δυνατούς space/ ψυχεδελικούς δίσκους από Slift και Monkey3. Μήπως τους έχετε ακούσει; Γενικότερα παρακολουθείτε τη σκηνή, υπάρχει κάτι τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδα που ακούτε συχνά τον τελευταίο καιρό;
Ο δίσκος των Slift είναι όντως δυνατός, πολύ πιο σύνθετος και σκληρός από τον προηγούμενο. Είναι ωραίο όταν μπάντες τολμάνε να κινηθούν σε πιο περίεργα μονοπάτια. Δεν έχουμε ακούσει ακόμα το νέο Monkey3 (θα το ακούσουμε το συντομότερο όμως!). Παρακολουθούμε τη σκηνή φυσικά, μας αρέσουν πολύ οι All Them Witches, King Gizzard και πρόσφατα μας τράβηξαν το ενδιαφέρον οι Glass Beams.
Με δεδομένη την αγάπη σας για την space θεματολογία και καθώς το Dune είναι στην επικαιρότητα, αναρωτιόμαστε αν είδατε την ταινία και αν ναι, αν σας άρεσε. Επίσης, θα θέλαμε να μας αναφέρετε κάποια από τα sci fi αναγνώσματα που ξεχωρίζετε.
Προσωπικά, το παρακολούθησα στο σινεμά και ήταν πολύ εντυπωσιακό. Μου άρεσε πολύ η σκηνοθεσία, η αισθητική και το sound design, είναι ελπιδοφόρο να βγαίνουν blockbuster με γνήσια κινηματογραφική ματιά και είναι κάτι που έλειπε τα τελευταία χρόνια. Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία, όμως το sci–fi είναι ένας αγαπημένος χώρος. Ορισμένα αγαπημένα βιβλία: The Helmet of Horror (Victor Pelevin), Bug Jack Barron (Norman Spinrad), Do Androids Dream of Electric Sheep και Flow My Tears, the Policeman Said (Phillip K. Dick), Jerry Cornelius (Michael Moorcock), Picnic on the Side of the Road (Strugatsky Brothers).
Μιας και η πόλη που ζείτε επανέρχεται συχνά στο επίκεντρο των συζητήσεων θα θέλαμε να ρωτήσουμε πώς είναι η Θεσσαλονίκη αυτή τη περίοδο; Τόσο μουσικά, όσο και κοινωνικά.
Είναι μια ζωντανή πόλη, οι ρυθμοί της είναι πιο χαλαροί από της Αθήνας, αλλά τελευταία έχει αρχίσει να παίρνει ξανά τα πάνω της. Περισσότερες συναυλίες όλων των ειδών, στέκια, μπαρ, party, κινηματογραφικές προβολές, φέτος είναι η πιο δυνατή χρονιά μετά τον covid. Κοινωνικά είναι όπως όλη η Ελλάδα, ετερόκλητη.
Καθώς δραστηριοποιήστε μουσικά και ως μονάδες, τι αναζητάτε και επιδιώκετε με τις ηχογραφήσεις πέραν του γκρουπ;
Διαφορετικές διεξόδους έκφρασης. Πράγματα που δεν είναι στο ύφος και την παλέτα του συγκροτήματος. Κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικά ακούσματα, από ηλεκτρονική μέχρι post–rock και από funk μέχρι το ελληνικό τραγούδι. Ζούμε σε μια εποχή που ευτυχώς οι άνθρωποι δεν είναι περιορισμένοι στα στενά όρια ενός μουσικού ιδιώματος ή μιας υποκουλτούρας, όλα είναι προσβάσιμα σε όλους.
Έχετε βρεθεί σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού τα τελευταία χρόνια. Αλήθεια ποιο ξεχωρίζετε για την οργάνωση και το line up που επιλέγει κάθε φορά. Παράλληλα, ποια είναι η εικόνα που έχουν από την πλευρά τους για την εγχώρια σκηνή;
Ένα από τα πιο δυνατά φεστιβάλ που βρεθήκαμε πρόσφατα ήταν το Sonic Blast στην Πορτογαλία, που τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει τους ορίζοντες του σε world music και alternative καλλιτέχνες πέρα από το heavy rock. Η Ελλάδα έχει πολύ καλή φήμη στο εξωτερικό, από παλιά για τη metal σκηνή της και τις τελευταίες δεκαετίες για τη heavy / psychedelic rock. Υπάρχει κοινό εκεί έξω που θεωρεί ότι είμαστε από τις πιο δημιουργικές χώρες, λένε «τι βάζετε στο νερό σας» και τέτοια, χαχαχα. Και φυσικά το Ozora που θα παίξουμε το καλοκαίρι, η αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής dance μουσικής, αλλά και καλλιτέχνες όπως η Anoushka Shankar και ο Yann Tiersen θα είναι εκεί.
Μετά από τόσα χρόνια, ποιο είναι το συστατικό αυτό που διατηρεί τη φλόγα της δημιουργίας αναμμένη; Υπάρχει ακόμα η ίδια νεανική σπίθα;
Αγαπάμε αυτό που κάνουμε, μπορεί οι υποχρεώσεις να γίνονται πιο απαιτητικές όσο μεγαλώνουμε, αλλά το συναίσθημα του να γράφουμε ένα νέο κομμάτι ή να παίζουμε ένα ζεστό live δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ανυπομονούμε να μοιραστούμε το επόμενο άλμπουμ μας και να γυρίσουμε τον κόσμο για την παρουσίασή του.
Στις 19 και 20 Απριλίου θα εμφανιστείτε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μαζί με τους θρύλους της ψυχεδέλειας Ozric Tentacles. Φαντάζομαι ότι υπάρχει η ανάλογη ανυπομονησία. Πείτε μας τι είναι για εσάς οι Ozric;
Οι Ozric είναι μία από τις πρώτες μπάντες που αγαπήσαμε όλοι μαζί ως συγκρότημα, τους είχαμε πάντα πολύ ψηλά για την ιστορία τους και ακόμα και τώρα ακούμε μουσική τους και λέμε «μα καλά, πως το σκέφτηκαν ή το έπαιξαν αυτό», μας φαίνεται απίστευτο. Οπότε εννοείται πως ανυπομονούμε να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους και ετοιμάζουμε κάποιες εκπλήξεις ειδικά για αυτό το live. Τα λέμε εκεί!
Ερωτήσεις: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος – Νίκος Ζέρης