Ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο παρατηρήθηκε κατά την περίοδο μεταξύ 19 Ιανουαρίου και 23 Φεβρουαρίου στον νυχτερινό ουρανό της Ευρώπης. Δύο τεράστιοι κομήτες με διαφορετική τροχιά πέρασαν πολύ κοντά από τη γήινη ατμόσφαιρα προκαλώντας ένα υπέρλαμπρο θέαμα το μυστικό του οποίου αποκαλύφθηκε σε πολύ λίγους. Οι Slift και οι Monkey3, τους οποίους χωρίζουν δυο – τρεις λίμνες και κάτι παλιοβούνια στην κεντρική Ευρώπη, ήταν εκεί για να καταγράψουν το γεγονός και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση σε όσους επιθυμούν να σπάσουν τα στεγανά της νευτώνειας φυσικής.
Ο λόγος γίνεται για τις κυκλοφορίες Ilion και Welcome to the Machine από τους δύο προαναφερθέντες τιτάνες του space/psych rock. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις για αυτούς τους δύο δίσκους. ΟΚ, η αρχή γίνεται με το πάτημα του play, αλλά το τέλος μάλλον τείνει προς το άπειρο, ή τέλος πάντων για όσο θα μπορεί να αντέξει η συσκευή αναπαραγωγής ήχου, καθώς το να σταματήσεις το άκουσμα μοιάζει το ίδιο απίθανο με το να αποδράσεις από τη βαρυτική έλξη μιας μελανής οπής. Πως περιπλανιόταν ο Matthew McConaughey μέσα στο Tesseract του Interstellar, ή ο Keir Dullea στο Star Gate του Space Odyssey; Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται ο ακροατής έρμαιος των στροβιλισμών και απροστάτευτος δέκτης τον αστρικών προβολών που βιώνουν τα μέλη των Slift και Monkey3 αντίστοιχα και αναγραμματίζουν σε μουσική.
Πρόκειται για ακόμα ένα ταξίδι, από αυτά που θες με κάθε κόστος να κάνεις πατώντας ξανά και ξανά το play, βρισκόμενος κάθε φορά σε μια άλλη διάσταση των αμέτρητων παράλληλων συμπάντων. Τι να πω; Μόνο οι Farflung και οι Yuri Gagarin έχουν καταφέρει να με συγκινήσουν με αυτόν τον τρόπο. Διότι δεν είναι ούτε το ψυχεδελικό κομμάτι της μουσικής, ούτε το space/drone/ambient που χαρακτηρίζουν και τα δύο αυτά συγκροτήματα. Είναι η θεώρηση που έχουν για την μουσική, η οποία έχει ως κύριο σκοπό την αφήγηση. Έτσι λοιπόν, με διαφορετικό τρόπο η κάθε μπάντα καταφέρνει να σε αρπάξει από τον λαιμό και να σε βουτήξει στον απέραντο γαλαξιακό ωκεανό, όπου οτιδήποτε είναι πιθανό να συμβεί.
Είτε λοιπόν με τον σκληρό τρόπο των Slift, είτε με τον πιο διαλεκτικό των Monkey3, η ιστορία ξεδιπλώνεται και στους δύο δίσκους με τον ίδιο μεγαλοπρεπή τρόπο. Φυσικά, μεγάλο πλεονέκτημα αποτελεί το γεγονός ότι κι οι δύο δίσκοι διαδέχονται δύο επίσης τεράστιες κυκλοφορίες. Το Ummon (2020) είχε έρθει να συστήσει, αλλά και να εδραιώσει, τους Γάλλους στο ευρύ κοινό, ενώ το Sphere (2019) επανέφερε τους Ελβετούς στα γνωστά υψηλά επίπεδα. Βίοι παράλληλοι και ταυτόχρονα αντίθετοι, οι δύο νέες κυκλοφορίες και εξηγούμαι.
Στο Ilion θα νιώσουμε την ανάγκη των Slift να χωρέσουν και στο τελευταίο χιλιοστό του cd όλο αυτό το πάθος για μουσική. Ατελείωτα jams, υπόγειες πειραματικές διαδρομές, ανεξέλεγκτες rock ‘n’ roll καταστάσεις συνθέτουν ένα πολυσχιδές δημιούργημα, που φαντάζει πιο εσωστρεφές, αλλά το ίδιο δυναμικό και πομπώδες με το προκάτοχό του. Από την άλλη, το Welcome to the Machine μαρτυράει και μόνο από τον τίτλο προς τα που θα κατευθυνθεί. Η σύνδεση με τον ήχο των Pink Floyd είχε πραγματοποιηθεί ήδη από το Sphere με έναν κάπως πιο διακριτικό τρόπο. Σήμερα η παραπομπή είναι πιο άμεση από ποτέ, δίνοντας έτσι μια άλλη προσέγγιση πως το prog rock μπορεί να παντρευτεί με το space rock, κι όλα αυτά κάτω από το πρίσμα μιας εικοσαετής δισκογραφικής πορείας.
Οι βαρυτικές δυνάμεις είναι αυτές που κρατούν τον ορατό κόσμο σε μια συνέχεια. Η συνεκτικότητα του σύμπαντος επαφίεται πάνω τους. Είναι αυτές που έστω και αλληγορικά μας δίνουν αυτή την δισκογραφική περιοδικότητα αυτών των δύο τεράστιων συγκροτημάτων. Αυτό όμως που επιτυγχάνεται μετά τη διπλή αυτή ακρόαση δεν περιγράφεται με λέξεις. Είναι το ταξίδι που ο καθένας καλείται να κάνει μόνος του.
Νίκος Ζέρης
