Δύσκολα μπορεί να βρεθεί ελληνικός δίσκος, τα τελευταία (αρκετά) χρόνια, για τον οποίο να έχει γίνει τόση κουβέντα πριν την κυκλοφορία του και να έχει δημιουργηθεί τόσο μεγάλη αδημονία. Το Age of Aquarius μπορεί να μην έφτασε να γίνει σίριαλ σαν το νέο άλμπουμ των Tool (το οποίο είχε αίσιο τέλος, ευτυχώς!) αλλά κάποια στιγμή θύμισε λίγο γεφύρι της Άρτας… Ο δίσκος, πλέον, είναι διαθέσιμος για ακρόαση, έστω και με αρκετή καθυστέρηση, και η συντακτική ομάδα του Local Fuzz «συνεδρίασε» μετά από καιρό και κατέληξε σε ομοφωνία (σε μια σπάνια περίπτωση) για την αξία του άλμπουμ. Ακολουθεί ο πλήρης διάλογος:
Πάνος: Έτοιμοι;
Κωνσταντίνος: Ρίξε!
Νίκος: Έτοιμος! Λοιπόν μάγκες, πάει καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε.
Κωνσταντίνος: Ισχύει. Τώρα τουλάχιστον έχουμε σοβαρό λόγο. Επιτέλους ακούσαμε το Age of Aquarius, 5,5 χρόνια μετά το Riza.
Πάνος: Τουλάχιστον δεν ξεπέρασαν τις 10.000 μέρες των Tool.
Νίκος: Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει αγαπηθεί, αλλά και μισηθεί όσο κανένα στην Ελλάδα
Κωνσταντίνος: Κάτι σαν τους Tool…
Πάνος: Και θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, να ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος
Νίκος: Ας αφήσουμε την μυσταγωγία των Tool στην άκρη κι ας πιάσουμε τα κλαρίνα.
Κωνσταντίνος: Εγώ για να μπω στο ψητό, θεωρώ το Age of Aquarius εκπληκτικό δίσκο.
Νίκος: Φυσικά και τον θεωρείς! Αφού το καλοκαίρι έκανες εντατικά στα κλαρίνα!
Κωνσταντίνος: Βασικά επειδή δεν έχει καθόλου κλαρίνα.
Νίκος: Είναι αλήθεια ότι έχουν μπει στο background.
Πάνος: Ξεκάθαρα και έχει μπει στο background. Θεωρώ εξάλλου οι VIC έκαναν μια θεμελιώδη επιλογή: παραμέρισαν την αυθεντικότητα και σφιχταγκάλιασαν την ωριμότητα.
Νίκος: Ναι Πάνο, κράτησαν τις παραδοσιακές νόρμες στην φωνή και έπαιξαν με stoner αλά Ήπειρος.
Κωνσταντίνος: Νομίζω είχε εξελιχθεί κάτι σαν σε αστικό μύθο, πως το νέο άλμπουμ δεν θα έχει κλαρίνο
Νίκος: Δεν είχα ακούσει τίποτα, αλλά μου φαίνεται λογικό μιας και ο Κωνσταντής έχει από καιρό αποχωρήσει, ο οποίος ήταν κι ο πραγματικός μαέστρος του οργάνου.
Πάνος: Νομίζω ότι ακόμα και ο Κωνσταντής να υπήρχε δεν θα άλλαζε κάτι ουσιαστικό.
Κωνσταντίνος: Βέβαια έχει επιστρέψει πλέον στα live, αλλά ο ρόλος του είναι κομβικός μόνο στα παλιότερα κομμάτια. Εδώ κυρίως γκάιντα ακούγεται και μόνο σε κάποια κομμάτια.
Νίκος: Όπως και να έχει, νομίζω ότι θα κερδίσουν αρκετούς νέους ακροατές, και θα διατηρήσουν τον παλιό πυρήνα. Μιας και στα live θα παίζουν τα γνωστά κομμάτια.
Πάνος: Μιας και είπες παραδοσιακές νόρμες στη φωνή, ομολογώ ότι θα προτιμούσα να συνεχίσουν στο δρόμο του ελληνόφωνου στίχου, αν και το “Nova” είχε ήδη δείξει τον δρόμο.
Νίκος: Ίσως στοχεύουν στο εξωτερικό. Γιατί κι εγώ πιστεύω ότι ο αγγλικός τους στίχος είναι αδύναμος. Βέβαια, αν πήγαιναν σε ελληνικό στίχο θα πήγαιναν σε κάτι γραμμένο ή νέα σύνθεση;
Πάνος: Θεωρώ πως η ψυχεδελική διακύμανση του δίσκου σε συνδυασμό με τον ελληνικό στίχο θα τον εκτόξευε σε άλλα υψίπεδα.
Κωνσταντίνος: Πάντως έχουν εστιάσει σε πιο heavy psych λογική τύπου My Sleeping Karma, επίσης φαίνεται ότι η μεγαλύτερη αγάπη τους (ομολογημένη, μάλιστα) είναι οι QOTSA. Προσέξτε τη ριφολογία στα Cosmic Soul και For the Innocent.
Νίκος: Το Cosmic Soul όντως έχει πολύ από My Sleeping Karma.
Πάνος: Εγώ ακούω και πολύ Colour Haze στην εξίσωση.
Νίκος: Ναι, και δεν είναι τυχαίο θαρρώ ότι τα δύο αυτά κομμάτια μπήκαν προς το τέλος. Ίσως δείχνουν τον δρόμο.
Κωνσταντίνος: Γενικά έχουν δυνατές συνθέσεις. Όπως το ομώνυμο, το Part V, το Father Sun.
Πάνος: Το For the Innocent είναι ξεκάθαρα Κyuss για μένα.
Νίκος: Ναι παίζουν πιο δυνατά και πιο straigth forward.
Κωνσταντίνος: Ξεκάθαρα. Το Millenium Blues με παραξένεψε στην αρχή.
Νίκος: Μελανό σημείο θα το χαρακτήριζα.
Πάνος: Περισσότερο πείραμα τύπου Graveyard μου φάνηκε το Millenium Blues, και γενικά ασύμβατο με το κλίμα του άλμπουμ. Το “κακό” είναι πλέον ότι προτίμησαν να παίξουν μπάλα σε ένα είδος που έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο καιρό έχει ανέβει επίπεδο από πλευράς ανταγωνισμού…
Κωνσταντίνος: Αυτό, η κάπως σαν ρέγκε εισαγωγή έμοιαζε παράταιρη αλλά η εξέλιξη της σύνθεσης και η ζωντανή απόδοση του με έπεισε ότι έχει λόγο ύπαρξης.
Νίκος: Αλήθεια, εσύ που τους είδες στην live παρουσίαση, πως σου φάνηκαν;
Κωνσταντίνος: Νομίζω η συγκεκριμένη συναυλία στο Θέατρο Βράχων πήγε πολύ παραπέρα το τι εννοούμε live ελληνικής μπάντας.
Νίκος: Υπήρξε κάτι διαφορετικό από ότι έκαναν πάντα; Βγήκαν καραγκούνες;
Κωνσταντίνος: Εντελώς. Μαύρα τα μαντάτα για τους φασαίους.
Πάνος: Οι φασαίοι δεν πεθαίνουν ποτέ μωρέ.
Κωνσταντίνος: Αντί για μπάχαλα τους σέρβιραν ένα heavy psych ντελίριο.
Πάνος: Υπήρξε μήπως και ο ανάλογος καπνός στην ατμόσφαιρα;
Κωνσταντίνος: Δεν μπορούσε να λείπει. Λοιπόν, για να καταλήξουμε, οι VIC έκαναν το δίσκο που έπρεπε να κάνουν. Αν επιχειρούσαν να επαναλάβουν το ίδιο εγχείρημα με το Riza θα βάλτωναν. Βεβαίως, το σημαντικό ζήτημα είναι αυτό που προανέφερε ο Πάνος, φεύγουν από ένα ήχο που τους χάριζε μοναδικότητα και πάνε σε ένα άλλο ύφος που υπάρχει πολυκοσμία.
Νίκος: Ξέρεις τί; Κράτησαν το “παραδοσιακό” όπως το έβαλαν και κάποιες black metal μπάντες στον ήχο τους. Είναι στο παρασκήνιο, με σωστό τρόπο μεν, αλλά εκεί. Βέβαια το εκτόπισμα της μπάντα είναι τέτοιο που δεν θα την επηρεάσει. Ακόμα τουλάχιστον…
Πάνος: Προσωπικά πάντως δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα βάλτωναν αν επιχειρούσαν να σπρώξουν στα άκρα το εγχείρημα του Riza. Σπανίζει άλλωστε τέτοια αυθεντικότητα σε μια σκηνή και μια μουσική κοινότητα που γενικώς αναπαράγει τα ίδια και τα ίδια. Σέβομαι πάντως την επιλογή να κατευθυνθούν σε ένα είδος που έχει όντως πολυκοσμία… Το Age of Aquarius δείχνει τουλάχιστον ότι μπορούν να σταθούν με άνεση στο ύψος των περιστάσεων.
Νίκος: Πρόσεξε, υπάρχει μια παγίδα. Αυτό που σου είπα και πιο πάνω. Αν προχωρούσαν με ελληνικό παραδοσιακό στίχο, αλλά και με κάποιες δημοτικές μελωδίες, τι θα έκαναν; Νέο “δημοτικό” τραγούδι; Ή ξανά διασκευές; Ίσως ήθελαν να απαγκιστρωθούν από αυτό.
Πάνος: Επαναλαμβάνω, ότι η ψυχεδελική υπόσταση του δίσκου θα ταίριαζε γάντι με έναν ελληνικό παραδοσιακό στίχο… ειδικά στο σβήσιμο του Age of Aquarius και του Dance of the Night θα έκανε κατ’ εμέ την διαφορά. Εν τέλει βέβαια τους βγάζω το καπέλο που προτίμησαν να απαγκιστρωθούν από αυτό. Θα ήθελα βεβαίως να ακούσω και την δυναμική του Age of Aquarius σε κλειστό χώρο…
Κωνσταντίνος: Νομίζω πως με τα visuals, που τους συνοδεύουν, στο κλειστό θα ακούγεται ακόμα καλύτερο. Άρα που καταλήγουμε; Θετική ψήφος και από τους τρεις;
Νίκος: Ξεκάθαρα.
Πάνος: Αναμφίβολα!
Κωνσταντίνος: 3/3 σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ομοφωνίας στο Local Fuzz!
Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε ένα special Music Threesome, ειδικά για την περίσταση, το οποίο βρήκε την συντακτική ομάδα του Loacl Fuzz να ταυτίζεται ως προς την ποιότητα του Age of Aquarius. Ποιος ξέρει, ίσως να ξανασυναντήσουμε το συγκεκριμένο άλμπουμ στις λίστες των συντακτών με τα καλύτερα της χρονιάς.
Συμμετείχαν στη συζήτηση: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος, Πάνος Δρόλιας και Νίκος Ζέρης
