Αν υπάρχει κάτι που απέδειξαν περίτρανα τα τρία πρώτα albums των All Them Witches, αυτό δεν ήταν μόνο ότι το whiskey εξακολουθεί να παραμένει το δημοφιλέστερο… ρόφημα εκεί στο μακρινό Tennessee, αλλά κυρίως ότι το συμπαθές κουαρτέτο διέθετε όλα τα εχέγγυα για να αντέξει και συνάμα να κάνει τη διαφορά στον ολοένα και εντεινόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα στα καινούργια ονόματα των ψυχεδελικών blues. Το τέταρτο δισκογραφικό τους πόνημα με τίτλο “Sleeping through the War”, αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για το ξεδίπλωμα του δεύτερου κατά σειρά “Music Threesome”, το οποίο όπως και το πρώτο, επιχείρησε να προσφέρει απαντήσεις στα ερωτήματα και τις παρατηρήσεις που εύλογα δημιουργήθηκαν και στους τρεις συνομιλητές έπειτα από την ακρόαση του. Λεπτομέρειες στην στιχομυθία που ακολουθεί.
Πάνος: Λοιπόν… τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ για τους ATW και νομίζω ένα βήμα που τους φέρνει ακόμα πιο κοντά στην ωριμότητα κατά την άποψη μου… Πως σας φάνηκε;
Νίκος: Από τους τρεις μας είμαι σίγουρα εκείνος που έχει την λιγότερη επαφή με την μπάντα. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω ότι τα παιδιά έχουν για τα καλά μεγαλώσει.
Κωνσταντίνος: Να πω μια ατάκα κι εγώ για αρχή. Σε υψηλό επίπεδο και η φετινή κυκλοφορία των ATW, αν και νομίζω ένα κλικ πιο κάτω από τις τρεις προηγούμενες.
Νίκος: Δεν χρειαζόμαστε ατάκες, να μας πεις τι ακριβώς σε χάλασε στο νέο δίσκο.
Κωνσταντίνος: Πιο μελωδικός από τους προηγούμενους, τουλάχιστον στα αυτιά μου.
Νίκος: Αυτά που λες Κωνσταντίνε δεν είναι και τόσο αρνητικά… ή μάλλον είναι;
Κωνσταντίνος: Θετικό είναι το πρόσημο του δίσκου.
Νίκος: Ναι, αλλά γιατί; Τι σου έκανε περισσότερο κλικ;
Κωνσταντίνος: Απλώς είπα ότι τα προηγούμενα τρία μου έκαναν περισσότερο, ίσως επειδή είχαν και το στοιχείο της έκπληξης.
Πάνος: Εγώ πάντως δεν θα συμφωνήσω ότι ήταν πιο μελωδικός… ελαφρώς πιο ατμοσφαιρικό θα τον χαρακτήριζα. Έλειψε σαφώς ένα κομμάτι επιπέδου Talisman αλλά φρόντισαν να αναπληρώσουν αυτό το κενό με πιο μεστές συνθέσεις… πάρε για παράδειγμα τα Am I going Up? ή το Alabaster, όπου η οργανική πρόοδος είναι πιο εμφανής.
Νίκος: Πάνο έχεις δίκιο. Πιο ατμοσφαιρικός, γιατί και στο παρελθόν είχαμε μελωδίες… αλλά και περισσότερη γκρούβα.
Κωνσταντίνος: Πάντως, πρέπει να πούμε ότι έχουν τη στόφα του μεγάλου γκρουπ. Ακόμα κι αν ήταν μέτριος ο δίσκος δεν θα έχανα την πιστή μου σε αυτούς.
Νίκος: Η παραγωγή άλλωστε είναι κορυφαία. Ό,τι και να έπαιζαν θα ακουγόταν αυθεντικό. Να ρωτήσω, φοβάστε μήπως γεράσουν πριν την ώρα τους;
Κωνσταντίνος: Όχι, αλλά έχουν κάνει πολλά σε λίγα χρόνια, σε μια πενταετία τέσσερις δίσκους.
Πάνος: Για να φιτιλιάσω λίγο την συζήτηση… θα πω αυτό που δεν τόλμησα να γράψω στο review μου. Οι All Them Witches ευτυχώς δεν κατέληξαν να γίνουν αυτό που είναι τώρα οι Black Keys.
Κωνσταντίνος: Έχουν καιρό μπροστά τους, οι Black Keys το έπαθαν μετά από 6 δίσκους…
Πάνος: Είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσεις πιο mainstream μονοπάτια όταν έχεις την ασφαλή κάλυψη τριών πετυχημένων (για το είδος τους πάντα) δίσκων.
Νίκος: Ωστόσο, έπαιξαν νομίζω νωρίς το χαρτί της “εσωστρέφειας” στη μουσική τους.
Πάνος: Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το χαρτί ήταν απλώς και μόνο για τον συγκεκριμένο δίσκο…
Νίκος: Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει πιο θεματικός από τους προηγούμενους… ίσως να είναι και η ιδέα μου.
Πάνος: Βέβαια, εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους δίσκους τους, δεν έχουν βάλει και πολλά μεγάλα κομμάτια μέσα…
Κωνσταντίνος: Ποια κομμάτια ξεχωρίζετε;
Νίκος: Χμ, το εναρκτήριο Bulls, το πιο τζαμαριστό Alabaster και το Internet. Το τελευταίο κυρίως για τους στίχους του.
Πάνος: Alabaster, 3-5-7… το αγαπημένο μου είναι το “Guess I’ll go live on the internet”.
Νίκος: Ω ΝΑΙ!
Πάνος: Εκπληκτική blues-ιά που σε κάνει να θέλεις να βουτήξεις σε μια δεξαμενή από whiskey. Είναι και από το Tennessee τα παιδιά οπότε ξέρουν από καλό whiskey.
Κωνσταντίνος: Πέτα για την αρχή κάνα καπάκι στο βαρέλι…
Πάνος: Συμφωνείτε πάντως ότι ζωντανά θα ακούγεται ακόμα καλύτερος ο δίσκος;
Κωνσταντίνος: Ναι, αυτό θέλω να το διαπιστώσω στο live.
Πάνος: Πάντα περνάς καλά σε συναυλία των ATW.
Κωνσταντίνος: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Πάνος: Με ποιο όνομα αντιστοίχου ύφους πιστεύετε ότι θα συνέθεταν ένα καλό live δίδυμο;
Νίκος: Κοίτα το απόλυτο δίδυμο θα ήταν με Black Angels.
Πάνος: Εγώ θα πω Fatso Jetson.
Νίκος: Λόγω γκρουβαρίσματος;
Πάνος: Έχουν και τις γκρούβες και τα blues στο αίμα τους και οι δυο ομολογουμένως.
Κωνσταντίνος: Πάντως στο Howler Edition μια χαρά ταίριαξαν με τα υπόλοιπα ονόματα, χωρίς απαραίτητα να έχουν τον ίδιο ήχο.
Νίκος: Κοίτα Πάνο, η αλήθεια είναι ότι οι Black Angels πια ταιριάζουν παντού, οπότε οι Fatso Jetson είναι ιδανικοί.
Κωνσταντίνος: Νομίζω οι blues καταβολές είναι που τους ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες μπάντες της σκηνής. Τιμούν και με το παραπάνω τον τόπο καταγωγής τους.
Πάνος: Από τις νεότερες μπάντες της σκηνής θα συμπλήρωνα εγώ.
Κωνσταντίνος: Και το σημαντικότερο, ξεφεύγουν από τα στενά όρια του συγκεκριμένου ήχου, κάτι που δεν τολμούν να κάνουν πολλοί σύγχρονοι τους.
Πάνος: Το ζητούμενο βέβαια σε αυτό που λες Κωνσταντίνε είναι να συνεχίσουν να έχουν διάρκεια… Οπότε ένα τριολέ ATW-Fatso Jetson-Black Angels θα ήταν ο απόλυτος οργασμός λοιπόν.
Νίκος: Ε ας μη μπούμε σε αυτό το τριπάκι με την σύσταση line-up γιατί θα μείνουμε με το όνειρο!
Πάνος: Σε καλοκαιρινό φεστιβάλ πάντως οι ATW θα ήταν ένα πολύ όμορφο όνειρο.
Νίκος: Έχω την εντύπωση ότι έχουν ήδη κλείσει για Οκτώβριο.
Πάνος: Σαφώς και έχουν κλείσει τον Οκτώβριο αλλά εγώ θα ήθελα να τους δω και σε ανοικτό χώρο… δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυτό εφικτό στην Ελλάδα.
Νίκος: Δεν μπορώ πάντως να το βγάλω από μυαλό μου. Τόσο μικροί (ηλικιακά) και παίζουν λες και είναι 60ρηδες.
Κωνσταντίνος: Ναι όντως έχουν να παρουσιάσουν αξιοσημείωτη ωριμότητα. Νομίζω, για να συνοψίσουμε κιόλας, ότι εδώ (αυτός ο δίσκος) είναι το μεγάλο στοίχημα για την μπάντα.
Νίκος: Μεγάλο στοίχημα που μέχρι στιγμής φαίνεται πως το κερδίζουν.
Κωνσταντίνος: Μετά από 4 επιτυχημένους δίσκους και με ωριμότητα που δεν συναντάμε σε συνομήλικους τους, το ερώτημα είναι τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς στο μέλλον.
Πάνος: Sky is the limit, που λένε και στο χωριό μου.
Νίκος: Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα κάνουν ένα mainstream πέρασμα ώστε να ανέβουν κατηγορία. Δημοφιλίας, γιατί ποιότητας δεν το συζητάμε.
Πάνος: Ελπίζω μόνο να μην γίνουν Black Keys όπως ανέφερα και πιο πάνω…
Καιιιιιιιιι…cut. Κάπως έτσι τελειώνει το δεύτερο “Music Threesome”, το οποίο ευελπιστούμε να το καθιερώσουμε σε μηνιαία βάση. Ποιος θα είναι ο δίσκος που θα μπει κάτω από το μικροσκόπιο; Είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί λίαν συντόμως.
Συμμετείχαν στη συζήτηση: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος, Πάνος Δρόλιας και Νίκος Ζέρης.
